علل واگرایی در سازمان همکاری اسلامی

سازمان کنفرانس اسلامی تنها نهاد بین‎المللی دولتی مذهبی در جهان امروز است که هدف آن همکاری گسترده بین دولت‎های عضو در زمینه‎های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است، علت تشکیل این سازمان را باید در ناکامی رادیکالیزم عربی برای آزادی فلسطین، جنگ فاجعه‎آمیز ژوئن 1967، آتش ‎سوزی عمدی مسجدالاقصی و همچنین نیاز کشورهای اسلامی به یک تشکل منطقه‎ای با هدف نیل به همگرایی در حوزه های متنوع دانست. تحولات سیاسی جهان اسلام از سال تاسیس این سازمان تاکنون، به ویژه تنشهای جدی میان فطب های قدرت در این سازمان ( ایران، عربستان سعودی، مصر، ترکیه ، عراق سوریه، لیبی و...)شرایطی را ایجاد کرده است که روند همگرایی سیاسی و امنیتی میان کشورهای عضو شدیدا دچار اختلال شده است و سازمان عملا رویکردی واگرایانه را اختیار کرده است. در این راستا ساختار، نظام ارزشی، اولویت های امنیتی و منافع ملی، اشتراکات تاریخی کشورهای مرکز، و منافع ، حضور ودول فرامنطقه ای در معادلات منطقه ای و یا سازمانی بسیار تاثیر گذار هستند. سوال اصلی: با توجه به روند فعالیت سازمان همکاری اسلامی و ساختار تشکیلاتی آن و شرایط هر یک از کشورهای عضو، چه عواملی زمینه ساز واگرایی در روابط اعضاء اصلی سازمان شده است؟ فرضیه: مجموعه عوامل متعدد شامل تفاوت در ساختار سیاسی و اقتصادی، اولویت های امنیتی، درجه استقلال و یا تکیه بر قدرتهای فرامنطقه ای، تفاوت در نظام ارزشی و ضعف سازمان از نظر تشکیلات اداری و برنامه ریز زمینه ساز روند واگرایی در سازمان همکاری اسلامی بوده است.